Verlaagt de Fed als laatste de rente?

De marktverwachting omtrent renteverlagingen in de VS is sinds begin 2024 volledig veranderd. De zelfverzekerde prognoses over zes dalingen met 0,25% zijn gekrompen tot minder dan twee renteverlagingen tot het einde van het jaar. Sommige commentatoren voorspellen zelfs dat de rentevoeten opnieuw zullen moeten stijgen en de optiemarkten prijzen een kans van 20% op een renteverhoging nu al in. Wat heeft die snelle ommekeer veroorzaakt? We werpen een blik op de omslag in het sentiment rond de intenties van de Fed. En op de bredere gevolgen voor de financiële markten.

Hoewel de reeks rentestijgingen van de Amerikaanse Federal Reserve (Fed) in 2022 wat traag op gang kwam, beweert ze de afgelopen tijd dat ze resoluut ‘data dependent’ is. En tot nu toe blijkt dit jaar uit de maandelijkse data-rapporten dat de Amerikaanse economie ondanks de strengere beleidsrente uiterst veerkrachtig is, dat de arbeidsmarkt sterk is en dat de inflatiecijfers elke maand consequent boven de prognoses uitsteken. Fed-voorzitter Jay Powell verklaarde dat het waarschijnlijk “langer dan verwacht” zal duren voor de inflatie terugkeert naar de vooropgestelde 2%, wat renteverlagingen vanaf dan zou rechtvaardigen.

Intussen hebben de valutamarkten het verhaal van de ‘voor langere tijd hogere’ Amerikaanse rente omarmd, wat heeft geleid tot een nieuwe stijging van de massieve Amerikaanse dollar. Het ging zelfs zo ver dat de VS, Japan en Zuid-Korea een gezamenlijke verklaring uitbrachten omtrent hun “ernstige zorgen over de yen en de won”. In China waarschuwde de centrale bank voor ‘eenzijdige’ weddenschappen tegen de renminbi. En het spook van de dollarpariteit met de euro is opnieuw opgedoken. Waarom speelt de stijgende dollar een rol voor deze economieën? Het risico bestaat erin dat invoer van essentiële grondstoffen die in dollar worden betaald, de inflatiecijfers in die landen opnieuw doen stijgen.

Hoe zit het met renteverlagingen door de andere grote centrale banken? De Zwitserse nationale bank verraste de markten met een renteverlaging met een kwart punt in maart. De Europese Centrale Bank (ECB) en de Bank of England behielden echter met de Fed hun restrictieve rentebeleid, hoewel hun pad naar desinflatie voorspelbaarder lijkt. Desalniettemin heeft de presidente van de ECB, Christine Lagarde, erop aangedrongen dat zij niet “afhankelijk is van de Fed”. Ze sprak over renteverlagingen “op redelijk korte termijn”, zolang er geen andere geopolitieke schokken komen.

Door de gestaag dalende inflatiecijfers in de eurozone zou de ECB zich nog steeds comfortabel kunnen voelen om de rente al in juni te verlagen. Ter contrast zijn de prognoses voor de eerste verlaging door de Fed als reactie op de aanhoudende kerninflatie bijgesteld naar november. Geen wonder dat de markten onzeker zijn. Maar zou de ECB het lef hebben om haar rente vóór de Fed te verlagen? Het oude gezegde ‘Don’t fight the Fed’ houdt men in het achterhoofd; dit gezegde dat een dergelijke actie het risico zou kunnen inhouden dat de volatiliteit zich buiten de valutamarkten verspreidt.