CLOSE LOOK
Geavanceerde microchips - wat is het grote verhaal?

De grote 'Magnificent Seven' techaandelen blijven de S&P 500-index domineren. Apple, Microsoft, Alphabet, Amazon, Nvidia, Tesla en Meta vertegenwoordigen nu ongeveer 30% van de index. De uitblinker daarbij was superchipfabrikant Nvidia, waarvan de aandelenkoers dit jaar tot dusver meer dan verdrievoudigd is. Wat heeft de stratosferische opkomst van een fabrikant van halfgeleiderchips tot een marktkapitalisatie van meer dan 1 biljoen dollar gedreven? 

Laten we eerst Nvidia in zijn sectorcontext plaatsen. De sterke technologieprestaties dit jaar zijn gebaseerd op de hoop op een nieuwe motor voor toekomstige winsten. Elk van de Magnificent Seven zal naar verwachting in meer of mindere mate profiteren van het transformatiepotentieel van kunstmatige intelligentie of AI. Meer specifiek generatieve AI, die tekst, afbeeldingen en code kan maken en grote taalmodellen zoals ChatGPT aanstuurt.

Nvidia presteerde beter dan de rest, aangezien zijn groeiprognoses het meest rechtstreeks aan AI gekoppeld zijn. Het bedrijf ontwerpt de superchips die AI aansturen en voegt waarde toe met zijn software-expertise. Maar elk van de door Nvidia vereiste hoogwaardige 5 nanometer microchips wordt door de Taiwanese fabrikant TSMC geleverd. Ondanks alle hype is AI nog steeds een klein deel van de chipmarkt, misschien maar 5%, terwijl 90% van de chipproductie van TSMC in consumentenelektronica en auto's wordt gebruikt.

De superchips waar generatieve AI om vraagt, zijn duizenden keren sneller dan de chips voor algemeen gebruik. Naarmate er steeds hogere verwerkingssnelheden worden gevraagd, zullen er steeds meer superchips nodig zijn. Toen Elon Musk eerder dit jaar de lancering van zijn eigen generatieve AI-platform aankondigde, als onderdeel van de X-app, deed hij er alles aan om de markt te verzekeren dat hij de nodige Nvidia-superchips op voorraad had. Zonder deze chips zou de verdere ontwikkeling van generatieve AI worden belemmerd.

Zoals in de microchipsector vaak te zien is, is de productiecapaciteit opgevoerd om aan een piek in de vraag te voldoen. Overheden in de VS en Europa hebben die impliciete kwetsbaarheid van buitenlandse leveranciers onderkend en miljarden in het subsidiëren van nieuwe capaciteit in eigen land geïnvesteerd. Maar de bouw van een nieuwe fabriek kost tijd en kan tot 20 miljard dollar kosten. Ondertussen kan het vraagpatroon veranderen. Een vraag blijft in de hoofden van voorzichtigere beleggers hangen: zullen de positieve vooruitzichten voor generatieve AI ervoor zorgen dat chipproducenten deze keer aan de conjunctuurcyclus kunnen ontsnappen?