De zogenaamde ‘zachte’ infrastructuur heeft betrekking op handelsakkoorden en regelgeving, en meer goederen die vrij verhandeld zullen worden langs de handelsroute. China wil ook culturele banden smeden, zoals uitwisselingsprogramma’s voor studenten en toerisme. De ontwikkelingslanden langs deze route zullen ongetwijfeld profiteren van de betere verbinding met hun Euraziatische buren.

Maar critici van het plan, de VS inclusief, beweren dat het vooral China zelf is dat er economisch beter zal van worden. Er werden lucratieve contracten toegekend aan Chinese bouwbedrijven, die gefinancierd worden door Chinese banken. Ook wordt er gevreesd dat sommige minder ontwikkelde landen stevig in het krijt zullen staan bij China tegen de tijd dat het project voltooid is.

Italië was het eerste G7-land dat zich aansloot bij het Chinese initiatief, wat voor ergernis zorgde bij de andere EU-landen. Italië was kennelijk van mening dat deze deal, die ze op 2,8 miljard dollar schatten, te mooi was om te laten liggen. China verwelkomde de deelname van Italië als een bewijs dat het hen niet te doen is om zijn diplomatieke invloed te vergroten door landen met schulden op te zadelen. Of de doelstellingen nu economisch of strategisch van aard zijn, het idee van de Nieuwe Zijderoute wordt al heel snel realiteit.