Vredespijp in Korea?

Op 27 april kwamen de leiders van Noord- en Zuid-Korea bijeen op een historische top. Een "nieuw tijdperk van vrede", waarbij beide partijen beloven te werken aan een "volledige denuclearisering" van het Koreaanse schiereiland. Klinkt positief, maar zal er ook iets blijvends van komen? Hier zijn vijf punten om rekening mee te houden...

Wat is er gebeurd? De Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un en de Zuid-Koreaanse president Moon Jae-in zijn tot een overeenkomst gekomen om gesprekken te beginnen voeren om de Koreaanse oorlog formeel te beëindigen. Het vechten eindigde in 1953 met een wapenstilstand maar geen vredesverdrag. Symbolische daden van goede wil zijn er in overvloed: beide leiders stapten over de lijn om hun land te scheiden, het zuiden legde zijn luidsprekers met propaganda richting het noorden stil, het noorden zal zijn nucleaire site sluiten en men gaat over tot de vrijlating van drie Amerikaanse gedetineerden. 

Een belangrijke verandering? Zeker en vast! Vorig jaar vuurde Noord-Korea nog ballistische raketten af boven Japan en testte het een atoombom. Beiden namen geen blad voor de mond om elkaar te omschrijven. President Trump bestempelde Kim Jong-un al spottend als een 'kleine raketman', terwijl Kim Trump als 'mentaal gestoord' omschreef. De VS willen namelijk dat Noord-Korea deze opgeeft. Trump zou op zijn beurt mogelijk de Amerikaanse troepen in Zuid-Korea willen afbouwen.

Regionale realiteit - Het bereiken van een duurzame diplomatieke doorbraak zal heel moeilijk worden. Het lijkt onrealistisch dat het noorden zal voldoen aan de eis van de VS om zijn nucleaire voorraad te ontmantelen. Zuid-Korea en Japan zijn dan weer bang voor minder Amerikaanse militaire aanwezigheid in de regio. Bovendien past het voortbestaan van Noord-Korea bij zowel de Chinese als Russische belangen.

Economische kansen - Deze lijken eerder bescheiden. Zuid-Korea is de 11e grootste economie ter wereld. Een uitbreiding van het Kaesong industriepark zou haar bedrijven toegang bieden tot goedkope Noord-Koreaanse arbeid. Maar de laaggeschoolde banen in deze Noord-Zuid 'joint venture' zijn grotendeels irrelevant voor industriële grootmachten zoals Samsung en Hyundai. Problemen met corporate governance zijn een veel belangrijkere zorg voor beleggers in Zuid-Korea. Internationale politiek zal hier niets aan veranderen.